Noc muzeów 2019

Antoni Janusz Pastwa

Urodził się 26 stycznia 1944 roku w Brzózie k/ Kozienic. W 1970 roku otrzymał dyplom ukończenia Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w Warszawie. Od 1992 roku jest profesorem sztuk plastycznych. Obecnie prowadzi Pracownię Dyplomującą na Wydziale Rzeźby. Przez cztery kadencje pełnił funkcję dziekana tego wydziału. Był wielokrotnie jurorem a także przewodniczącym wielu konkursów plastycznych oraz członkiem rad programowych przy instytucjach kultury.

W swoim dorobku ma ponad 30 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, m.in.

1991 – Antoni Janusz Pastwa. Sculture e disegni, Galleria Spicchi dell’Est, Rzym

1994 – Torsy i twarze – rzeźba, rysunek, Galeria Studio, Warszawa

2005 – Antoni Janusz Pastwa. Rzeźba [wystawa monograficzna], Muzeum Rzeźby Współczesnej, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko

2007 i 2010 – Galeria Instytutu Polskiego w Rzymie

2007 – Festiwal Sztuki w Spoleto, Włochy

2017 – Jan Kucz i Antoni Janusz Pastwa, Galeria Salon ASP, Warszawa.

Uhonorowany licznymi nagrodami. Wielokrotnie wyróżniany Nagrodą Ministra Kultury, Nagrodą Rektora za działalność pedagogiczną. Z licznych nagród i wyróżnień za dokonania artystyczne należy odnotować te najważniejsze, a więc:

– I Nagroda w Ogólnopolskim konkursie na pomnik Józefa Brandta w Orońsku – 1973 r.

– I Nagroda na Międzynarodowym Biennale Sport w sztuce w Madrycie – 1977 r.

– Nagroda Norwidowska w dziedzinie Sztuki Plastyczne w Warszawie – 2002r.

– Złoty Wawrzyn Olimpijski – 2004 r.

– Nagroda im. Brata Alberta – 2009 r.

– Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2011 r.

– ponownie Nagroda Norwidowska – 2018 r.

– Honorowa Srebrna Laska – 2019 r.

„Czytam rzeźbę Pastwy jak czyta się pasjonującą książkę, której prawdziwe przesłanie realizuje się w nas, w naszych głębokich oczekiwaniach ocalenia tego, co najbardziej istotne w doświadczeniu człowieka, najbardziej elementarne i konieczne. Więc, pościg za kształtem doskonałym. Lecz co to jest kształt doskonały w sztuce. Na pewno nie gładkie powierzchnie wylizane przez wodę, ani dramatyczne faktury, jak górskie szczyty postrzępione przez wiatr. Powiedzmy więc: kształt zupełny, napełniony wartościami zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego świata, kształt ocalałego istnienia, z jego przepaściami i głębiami.”

Krzysztof Karasek

Uta Przyboś-Christiaens

Urodziła się w 1956 roku w Warszawie. Maluje i pisze wiersze. Jest córką wybitnego poety Juliana Przybosia i malarki Danuty. Ukończyła Wydział Malarstwa Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Brukseli – dyplom w 1979 roku i Wydział Malarstwa ASP w Warszawie – dyplom w 1982 roku (specjalizacja dodatkowa – Rzeźba). W swojej twórczości chętnie posługuje się pastelem olejnym. Tworzy serie prac malarskich, m.in. Pieczęcie, Ikonostas krymski, Konie Apokalipsy, Po, Z tej ziemi. Zajmuje się też projektowaniem wnętrz oraz performansem. Jej obrazy znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Ważniejsze wystawy: Prix Toetenel, La Maison Stepman, Bruksela (1978); Pologne ’90, Muzeum Miejskie, Bruksela (1990); w Wooden Art Gallery, Chicago (1992); w warszawskich Galeriach (Wystawa Młodej Plastyki Polskiej – Arsenał, 1988; Pokaz – 1998; Lufcik – 2000; Jeźdźcy Apokalipsy – Klimy Bocheńskiej, 2009) oraz Pieczęcie w Kieleckim Ośrodku Kultury (2010). Wyróżnienia: w konkursie na projekt pomnika Wielkiej Księżnej Charlotte, Luksemburg (1988); na Biennale Małych Form Malarskich, Toruń (2003).

Wiersze pisze od 2004 roku. Wcześniej współpracowała z poznańskim „Arkuszem” publikując recenzje z wystaw i wywiady. Wiersze publikowała m.in. w „Akcencie”, „Kwartalniku Świętokrzyskim”, „Migotaniach”, „Odrze”, „Toposie”, „Twórczości”, „Więzi”. Ukazały się jej książki poetyckie: nad wyraz (2007), A Tu Tak (2009), Stopień (2012), Prosta (2015), Odłamki. Wiersze wybrane (2017) i ostatni – Tykanie (2018).

Grzegorz Artman

Urodził się w 1971 r. w Pruszkowie. W drodze zawodowej związany między innymi z białostocką grupą teatralną Towarzystwo Wierszalin – trzykrotnym zdobywcą prestiżowej nagrody Fringe First na festiwalu w Edynburgu. Brał udział w wielu festiwalach w kraju i za granicą. Współpracował z wieloma teatrami wywodzącymi się z różnych nurtów, m.in. z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Teatrem Montownia i Powszechnym w Warszawie. Realizował projekt Świat bez barier prezentowany w Iraku, Iranie, Libanie, Turcji, Izraelu, Brazylii i na Kubie. Jest założycielem Stowarzyszenia Teatralnego, którego działalność koncentrowała się na poszukiwaniu nowych środków wyrazu. Przykładem był projekt Hotel pod Aniołem. W 2005 r. został stypendystą Ministra Kultury i realizował projekt Drogi i Bezdroża Teatru. Jednym z wymiernych efektów projektu był pełnometrażowy film dokumentalny, którego jest współautorem i współproducentem; jego premiera odbyła się w 2010 r. na festiwalu Era Nowe Horyzonty. W 2006 roku był współzałożycielem grupy teatralnej pod nazwą Studio Magellana. Zrealizował z nią projekt Sella Turcica, którego premiera odbyła się w Berlinie. W ramach tej inicjatywy realizował projekty dla osób bezdomnych. W 2008 r. rozpoczął projekt powołania i budowy Nowego Teatru Kielce.

Zagrał m.in. Jeana w Pannie Julii A. Strindberga, Tybalda w Romeo Julii W. Shakespeare, Barona Sakalyi w Sonacie Belzebuba Witkacego, Lucyfera / Bukarego / Adwokata w Samuelu Zborowskim J. Słowackiego, czy Konstantego Trieplewa w Mewie A. Czechowa.

Wszystkie informacje o tegorocznej nocy muzeów w Warszawie znajdą Państwo klikając w księżyc lub skanując kod.