Usługa języka migowego
A A A

Alicja Habisiak-Matczak PROSPEKTY. Grafika, rysunek, obiekt

G3rafika przestrzenna. Rysunek pokazujący głębię, sugerujący pomieszczenie fabryczne. Instalacja z papieru o nieregularnych kształtach wychodzących w przestrzeń zgodnie z perspektywą. Obiekt geometryczny, czarno-biały. Alicja Habisiak-Matczak urodziła się w 1978 roku w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 1997-2002 studiowała na Wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. W 2002 roku obroniła dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Technik Wklęsłodrukowych prof. Krzysztofa Wawrzyniaka. Od 2004 roku jest zatrudniona na macierzystej uczelni, od 2016 jako Kierownik Pracowni Technik Wklęsłodrukowych na stanowisku profesora uczelni. W 2003 roku uzyskała stypendium MKiDN oraz rządu włoskiego i odbyła półroczny staż graficzny w Akademii Sztuk Pięknych w Urbino oraz w Międzynarodowym Centrum Grafiki KAUS w Urbino. W 2009 roku uzyskała stopień doktora sztuk pięknych, a w 2015 roku stopień doktora habilitowanego. Prowadzi innowacyjne badania nad eksperymentalnymi technikami wklęsłodrukowymi, takimi jak akwatinta solna, ferrotinta, nietoksyczne techniki trawione, trawienie elektrolityczne oraz zastosowanie monotypii w druku wklęsłym. W 2007 roku została laureatką Programu Stypendialnego MKiDN „Młoda Polska”, a w 2013 roku stypendystką Instytutu im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Jest autorką 39 wystaw indywidualnych w Polsce (Łomża, Łódź, Warszawa), Argentynie (Buenos Aires), Chinach (Hongkong), Holandii (Wageningen), Kanadzie (Edmonton, Vernon), Luksemburgu, we Włoszech (Fano, Rzym, Urbino, Vercelli). Uczestniczyła w ponad 300 ogólnopolskich i międzynarodowych wystawach grafiki i rysunku. Laureatka dziewiętnastu nagród i wyróżnień na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach grafiki i rysunku w Polsce, Rumunii, Włoszech, Hiszpanii, Kanadzie i Ukrainie. W 2020 roku otrzymała honorową statuetkę „ŁÓDZKIE EUREKA”, przyznawaną przez Radę ds. Szkolnictwa Wyższego i Nauki przy Prezydencie Miasta Łodzi. Jest laureatką dziewięciu Nagród Rektora. Bierze udział w międzynarodowych konferencjach grafiki, takich jak m.in. IMPACT’10 (Santander, 2018), IMPACT 11 (Hong Kong, 2021) oraz IMPACT 12 (Bristol 2022). W latach 2013-2020 roku wraz z Giuliano Santinim była inicjatorką i koordynatorką Letnich Międzynarodowych Kursów Grafiki i Tkaniny Artystycznej PATA na macierzystej uczelni. Jest opiekunem Koła Naukowego „Eksperymentarium” Studentów Pracowni Technik Wklęsłodrukowych oraz Pracowni Technik Litograficznych (razem z dr. Tomaszem Matczakiem), prowadzi także Galerię Grafiki Studenckiej „Pomiędzy”. Jest organizatorką Sympozjów „Flash Drawing Tour” w Międzynarodowym Centrum Sztuki KAUS w Urbino. Zajmuje się grafiką warsztatową, rysunkiem, książką artystyczną oraz tworzy obiekty o charakterze hybrydowym, z pogranicza rysunku, rzeźby i grafiki.
 
 
Na zdjęciu widać rysunek przestrzenny, który przypomina rzeźbę i jest wyeksponowany w przestrzeni. Na rysunku widać czarno-białe, szare fragmenty miasta: witryny sklepowe, ulice, schody, chodniki ułożone we wzór szachownicy, łuki. Przestrzeń jest zakrzywiona, zakręca, wiruje.

A. Habisiak-Matczak, Z serii „Rzeźby rysowane” – „Stary Browar I”, akryl na drewnie, łączenie zawiasowe i osiowe, 70 x 100 x 60 cm, 2023

 

Dialogi z przestrzenią

Kiedy Alicja Habisiak-Matczak, graficzka i rysowniczka, zwróciła się do mnie z propozycją napisania tekstu na temat jej prac, zastanawiałem się, czy aby trafiła pod właściwy adres. Artystka, świetnie operująca warsztatem, postanowiła wprowadzić do swojego świata twórczych poszukiwań trzeci wymiar. Śledząc dotychczasowe dokonania Alicji Habisiak-Matczak, myślę, że decyzja ta była tylko kwestią czasu. Przedstawiane w jej wcześniejszych pracach motywy architektury i industrialnych pejzaży świadczą o znakomitym wyczuciu przestrzeni. Głęboka perspektywa, mocna kreska, walorowy rysunek w bieli i czerni potęgują wrażenie przemożnej potrzeby wyrwania się poza płaszczyznę, wejścia w przetworzony przez wyobraźnię, trójwymiarowy świata. Patrząc na prace autorki, które powstały podczas pobytów we Włoszech, spacerujemy uliczkami Urbino, zaglądamy do miejsc, które odwiedziła, wciąż jednak nie możemy przejść pomiędzy ścianami, nie możemy poczuć nad głową ciężaru budowli, wtulić się w kąt ścian. Obrazy wydobyte z wyobraźni są pełne melancholii, emanują pustką, budzą uczucia przebywania w surrealistycznej rzeczywistości. Wrażenie to spotęgowane jest brakiem oznak życia, ludzi. Gdzie zatem jest człowiek? Gdzie jest jego miejsce, jakie są jego relacje ze światem, który wykreował? Tę pustkę może wypełnić człowiek nie tylko poprzez realną obecność, ale samą możliwość interakcji z wykreowaną przestrzenią.

Alicja Habisiak-Matczak taką możliwość stworzyła w swoich „rysowanych rzeźbach”. Jej kompozycje zatytułowane „Przestrzeń obrazu – obrazy w przestrzeni” znakomicie dopełniają poszukiwania nowej formy wyrazu. Mamy tu do czynienia z obiektami, które ze zdwojoną siłą oddziałują na odbiorcę. Rysowany świat sprzymierza się z syntetyczną rzeźbiarską formą, co sprawia, że efekt przestrzenności jest spotęgowany. Graficzna gra linii, waloru bieli, szarości i czerni, uzyskana za pomocą grawerunku, trawienia czy rysunku, wzmacnia przestrzenny układ komponowanych form, co sprawia, że zmienia się nasza percepcja. Poprzez grę światła i cienia odbieramy i odczuwamy przestrzeń zdecydowanie wyraźniej, ostrzej. Nie sposób nie zauważyć, że prace Alicji Habisiak-Matczak pozostają w dialogu z rzeźbami Katarzyny Kobro, posiadają jednak swoją autonomię i nie tylko prowadzą dialog z przestrzenią, ale też wprowadzają dodatkowy element, nawiązują do świata opartego na konkretnej wizji zrodzonej ze wspomnień. Artystka wciąż eksperymentuje, jej decyzje związane z użyciem nowych materiałów i technik warsztatowych generują zaskakujące efekty. Pojawiają się często niespodziewane wartości: przejrzystość materiału, wycięte, ażurowe kształty tworzą nieprzewidywalną grę światła i cienia.                    

W rezultacie nie jest istotne, jakich narzędzi, materiałów i technik używa, ważne jest to, że jej prace prowokują do wnikliwej, odbywającej się na różnych płaszczyznach obserwacji. Obcujemy z wykreowanym przez nią obiektem skupiającym naszą uwagę na szczegółach, a jednocześnie postrzeganym jako forma, która iluzyjnie, poprzez układ płaskich elementów ze świata architektury, staje się obiektem otoczonym i wypełnionym powietrzem.

Jako rzeźbiarz staram się w swojej twórczości prowadzić dialog z materią tak, aby w trójwymiarowej formie zawrzeć myśli kłębiące się wokół idei. Praca rzeźbiarza to ciągłe poszukiwanie. Zaczynając pracę w kamieniu, z uwagą oglądam bryłę, analizuję jej kształt, poszukując formy, która pozostanie w harmonii z naturą. Alicja Habisiak-Matczak zanim podejmie ostateczną decyzję związaną z układem komponowanych elementów, z których zbudowany będzie obiekt, poszukuje i zestawia płaszczyzny, które dzięki graficznym walorom, czasem mobilności, grze światła i cienia, prowokują odbiorcę do wejścia z nimi w dialog. Mam nadzieję, że artystka nie zaprzestanie poszukiwań, a ich efektem będą nowe interesujące prace.

dr Jarosław Pajek

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
Kurator zbiorów i wystaw
Kierownik Działu Wystaw i Kolekcji

 

Na zdjęciu widać rysunek przestrzenny, który przypomina rzeźbę i jest wyeksponowany w przestrzeni. Na rysunku widać czarno-białe, szare fragmenty wielkiej, miejskiej hali, między innymi przeszklony sufit, rozświetloną przestrzeń hali, arkady, łuki.

A. Habisiak-Matczak, Z serii „Rzeźby rysowane” – Stary Browar II, akryl na drewnie, łączenie zawiasowe, 70 x 100 x 100 cm, 2023

 
Na zdjęciu widać rysunek przestrzenny, który przypomina rzeźbę i jest wyeksponowany w przestrzeni. Na rysunku widać czarno-białe, szare fragmenty przestrzeni przypominającej halę. Sufit lub ściany i konstrukcje wewnątrz hali są przeszklone, zakrzywione. Niektóre ściany są pełne mroku, inne prześwietlone. Przestrzeń jest zakrzywiona, załamana, jakby nachodząca na siebie.

A. Habisiak-Matczak, Z serii „Rzeźby rysowane” – Cabot Circus, akryl i węgiel na drewnie, łączenie konstrukcyjne przez nacinanie, 100 x 70 x 70 cm, 2024

 
 
Na zdjęciu widać rysunek przestrzenny, który przypomina rzeźbę i jest wyeksponowany w przestrzeni. Na rysunku widać czarno-białe, szare fragmenty otworów drzwiowych. Kompozycja składa się z ujętych pod skosem ścian z wnękami na drzwi. Na górze pracy widać rysowane poziomymi i ukośnymi, sztywnymi kreskami ściany.

A. Habisiak-Matczak, Z serii „Rzeźby rysowane” – Rytmy Urbino, akryl na drewnie, łączenie konstrukcyjne przez nacinanie, 100 x 100 x 100 cm, 2024

Audiodeskrypcja:
 

Alicja Habisiak-Matczak. Prospekty. Grafika, rysunek, obiekt

 

Urbino – salendo e scendendo II / Urbino – wchodząc i schodząc II

 

Z serii „Rzeźby rysowane” – Cabot Circus

 

Perspektywy Ostrawy – Huta Vitkovice Dolne

 

Inside Out – Outside In / Ze środka na zewnątrz – Z zewnątrz do środka

 

Z serii „Rzeźby rysowane” – Piętra Urbino

 

Z serii „Rzeźby rysowane” – Bristol Galleries

 

Prospettive elevate

 

Z serii „Rzeźby rysowane” – Urbino – architektura w przestrzeni

 

 
 

 

 
do góry